Monday, February 19, 2007

...سی روزه

یک ماه گذشت ولی چه دردناک و تلخ و طولانی
باز امشب بیقرار شدم و بی خواب...
سرم رو با رادیو زمانه و دانشگاه گرم می کنم که گذر زمان رو حس نکنم ولی وای از اون زمانی که تنهام... که چقدر تنهام.
باید جور دیگه ای زندگیم رو ادامه بدم. شاید برگشتن به فعالیت های سیاسیم کمکم کنه...

.

.
ولی با اینهمه دلتنگی چه کنم؟

.

.
حتما یه روز بالاخره آرومتر میشم. نه؟

5 comments:

نیما نیلیان بوشهری said...

سلام لیدا
همه چیز خوب میشه دوست عزیز

فقط مراقب خودت باش
ciao

نیما نیلیان بوشهری said...

راستی این کار باب مارلی رو دوباره گوش کن
:)
http://odeo.com/audio/8708723/view
مراقب خودت باش رفیق جان
ciao

Anonymous said...

Dorod , man etefaghi omadam in ja , nemidonam az kodom blog bod , hame blog ro khondam , albate man in khabro va aks ro jaie dige dide bodam , ama nemidonestam ke ishon azize shomast , tasliat migam

علی آزادگان said...

برات صبر بيشتري آرزو مي كنم.
مراقب خودت باش.

Elina Azari said...

lida jan
chiz ke has ke ma adama bazi moghea yademon mire ama vaghan vojod dare khoda ye kheslate khobi ke be adama dade enetaf pazirire, in khala hamishe ehsas mishe nemikham namak be zakhmet bezanam ama enetaf darim adat mikonim. Hamin, moraghebe khodet bash.