...سی روزه
یک ماه گذشت ولی چه دردناک و تلخ و طولانی
باز امشب بیقرار شدم و بی خواب...
سرم رو با رادیو زمانه و دانشگاه گرم می کنم که گذر زمان رو حس نکنم ولی وای از اون زمانی که تنهام... که چقدر تنهام.
باید جور دیگه ای زندگیم رو ادامه بدم. شاید برگشتن به فعالیت های سیاسیم کمکم کنه...
.
.
ولی با اینهمه دلتنگی چه کنم؟
.
.
حتما یه روز بالاخره آرومتر میشم. نه؟